Een brandend kaarsje langs de berm van de weg. Een foto, vaak van een jong iemand. Bloemen, heel veel knuffels. De verhalen achter de bermmonumenten. Een brandend kaarsje langs de berm van de weg. Een foto, vaak van een jong iemand. Bloemen, heel veel knuffels. We rijden allemaal wel eens langs een bermmonument. Voor de toevallige voorbijganger een waarschuwing, voor de nabestaanden hebben de monumentjes een hele diepe betekenis. Ze hebben heel bewust de plek willen markeren waar hun dierbare voor het laatst in leven was. Kruispunt TV vertelt de verhalen achter de monumenten. Afira De 17 jarige Afira heeft in 2008 een vakantiebaantje bij een strandtent op Texel. Na haar dienst fietst ze ’s avond over het eiland en wordt aangereden door een dronken automobilist. Op de plek van het ongeluk staat nu een strandpaaltje. Geeske Hof, moeder van Alfira: “Toen het paaltje er stond viel er iets van mij af. Ik was blij dat het er stond. Nu weet iedereen wat hier is gebeurd. Mijn kind is daar verongelukt”. Alcoholmisbruik De bestuurder had 6 x de toegestane hoeveelheid alcohol op. De ouders moesten hun dochter identificeren in het mortuarium en beloofden Alfira dat ze alles zouden doen om alcoholmisbruik onder de aandacht te brengen. Naar Texel Geeske en Louis Hof gaan vaak met de andere 2 kinderen naar Texel. De tocht naar het monumentje lijkt haast een ritueel. Ze nemen altijd de boot van half 12, de laatste meters voelen als een achtbaan, de Sluftervallei, de bocht. En daar staat het monumentje. Moeder neemt de knuffels mee die gewassen moeten worden, zoon blijft altijd in de auto zitten. Daarna drinken ze koffie in het strandpaviljoen. Op de weg terug komen ze weer langs het paaltje, dan stoppen ze niet en rijden er langzaam voor bij. Bermmonumenten De opkomst van bermmonumenten is in Nederland zo’n 15 jaar geleden begonnen. In het buitenland zie je vaak kruisjes of kapelletjes . In Nederland zijn de monumenten erg divers en vaak persoonlijk. Priscilla In oktober 2008 rijdt Priscilla Visser (22) in de auto van haar moeder naar huis. Op de provinciale weg, bijna thuis, wordt ze geramd door een dronken drugsverslaafde man. Op de fatale plek staat sinds november vorig jaar een zwarte tegel met een foto van Priscilla. Op 2 minuten rijden Moeder Tess is gestopt met haar werk, het leven voor oktober 2008 bestaat niet meer. Ze wil verder gaan met haar leven maar weet nog niet hoe. ’Ik denk dat God een bedoeling met ons heeft, maar ik snap het niet.’ De familie Visser woont op 2 minuten rijden bij het monumentje vandaan. Vader Roy gaat er elke vrijdag naar toe om er kaarsen te branden. Lichtjes die ook bedoeld voor alle jonge mensen die in het weekend gaan stappen. Stille getuigen Het bermmonument voor Priscilla hebben de ouders niet zelf aangevraagd. Het is een gebaar van kennissen, zij regelden de vergunning bij de provincie, omdat ze in hu machteloosheid iets wilden doen. Slachtoffer van een verkeersmisdrijf staat er op de tegel. ’En dat is het ook’, zegt Tess Visser, ’het is echt een misdrijf.’ Inmiddels is de weg verbreed en zijn er stoplichten gekomen. De rij bomen staan er nog als stille getuigen. Achtergronden uit kerk en samenleving.

Bron: KRO-NCRV