In de Bosnische stad Bosansko Grahovo kun je alleen maar leven als je weet hoe bruisend het bestaan er ooit was. Britta Hosman maakte samen met de inwoners van deze stad een film over hun bestaan. Wanneer houdt de oorlog op? Hoe overleef je in een stad die is vergeten in de wederopbouw? Wie zijn de mensen die er nu nog wonen en waarom blijven ze? Een film vol Balkan-cynisme en Joegoslavische humor. Ergens na eindeloze steppe en tussen de bergen ligt een verborgen stad. De kapsalon, de bakker, de school, de kroeg, de politiepost, alles werd vernietigd in de laatste Joegoslavische oorlog en nooit meer opgebouwd. Slechts een slager, een supermarkt en tien cafés staan nog overeind. In de Bosnische stad Bosansko Grahovo kun je alleen maar leven als je weet hoe bruisend het bestaan er ooit was. Zodat je de lege straten kunt vullen met de herinneringen aan hoe het was en de hoop op wat de toekomst brengt. Britta Hosman maakte samen met de inwoners van deze stad een film over hun bestaan. Zo was zij gedurende een jaar kind aan huis bij Petra die overleeft aan de rand van de stad in haar vervallen huis; Dusan die het elfde café van het dorp opent en zijn ouderlijk huis laat inzegenen door leerling-pastoor Nemanja; Göran die zijn tijd verdrijft met stomme spelletjes en drank en uiteindelijk zijn draai toch niet kan vinden; de tandarts tijdens zijn dagelijkse routine; de politie die eigenlijk van elders komt en alle tijd van de wereld lijkt te hebben net zoals alle inwoners van Grahovo, de stad waar de tijd stil lijkt te staan. Op indringende wijze wordt duidelijk hoe het voelt om hier van dag tot dag te leven. De maakster schreef de interviews en gesprekken die zij had om tot een verhalende voice-over, waarmee zij de kijker dichterbij de emotionele diepten van de hoofdpersonen brengt. Hierdoor ontstaat een ongewoon portret van een stad en haar inwoners uit het Bosnië van vandaag: scherp en tegelijkertijd sprookjesachtig, vol Balkan-cynisme en Joegoslavische humor.

Bron: VPRO