Het bijzondere levensverhaal van Salomon Rodrigues de Miranda, die vooral bekend is onder de naam Monne de Miranda. In 1919 wordt hij de eerste joodse wethouder van Amsterdam. Maar De Miranda voelt zich vooral socialist en in die hoedanigheid strijdt hij zijn hele leven voor het verbeteren van de levensomstandigheden van de Amsterdamse arbeiders. De Miranda wordt geboren in een arm milieu in een verkrotte Amsterdamse buurt. Op zijn elfde moet hij noodgedwongen gaan werken in een diamantslijperij. Met slechts vijf jaar lagere school werkt de ambitieuze Monne zich uiteindelijk op tot een van de meest invloedrijke bestuurders van het Amsterdam van voor de Tweede Wereldoorlog. Als wethouder laat hij tienduizenden arbeiderswoningen bouwen, komt op voor een goede voedselvoorziening en zorgt ook voor washuizen, badhuizen en zwembaden. In 1939 wordt de gepassioneerde, socialistische wethouder door dagblad De Telegraaf beschuldigd van fraude bij de uitgifte van bouwgrond. De beschuldigingen blijken nergens op gebaseerd en er is niemand die hem beschermt, ook niet van zijn eigen SDAP. Zijn carrière is voorbij. Een jaar later vallen de Duitsers Nederland binnen. De bezetting luidt het laatste hoofdstuk van het leven van De Miranda in. Ook tegenover de nietsontziende bezetter toont hij zich onverschrokken en komt hij op voor de onderdrukten. Zijn rechtvaardigheidsgevoel zal hem uiteindelijk noodlottig worden.

Bron: EO