Op verschillende merken kaas prijkt de term 'natuurgerijpt'. Maar wat betekent dat? Is er dan ook zoiets als onnatuurlijk gerijpt? Wanneer we deze vraag stellen aan kaasboeren en supermarktmedewerkers krijgen we steevast hetzelfde antwoord: Old Amsterdam is onnatuurlijk gerijpte kaas. Die rijpen hun kaas versneld. Old Amsterdam is geen echte oude kaas. Daan gaat naar een kaaswinkel. De kaasboer vertelt dat kazen vroeger werden gerijpt in grotten en boerenschuren. Dat is natuurlijk. Nu wordt in fabriekshallen een perfect klimaat gecreëerd om de kaas altijd op dezelfde manier te laten rijpen. Old Amsterdam heeft daar nog een schepje bovenop gegooid. Die gooien een middeltje in hun kaas waardoor die sneller oud smaakt. Marijn gaat naar kaaskenner Betty Koster. Zij vertelt dat er zoiets bestaat als een snel rijpend zuursel. Betty is daar absoluut geen fan van. Volgens haar gaat door dit zuursel alle kaas precies hetzelfde smaken. Samen met Marijn proeft ze een aantal oude kazen van verschillende supermarkten. Acht van de twaalf kazen zijn volgens Betty snel gerijpt. Omdat er geen wet is die bepaalt wat een oude kaas is, mogen ook snel gerijpte kazen oud heten. Ersin gaat naar het rijpingspakhuis van Vergeer. Hier worden kazen achttien maanden natuurgerijpt. Diederik Vergeer legt uit wat natuurlijk rijpen is en dat het tegenovergestelde van natuurgerijpte kaas foliekaas is. Dit is kaas die na het maken direct in plastic gedaan wordt. Een oude kaas moet volgens Vergeer minimaal twaalf maanden oud zijn. Maar als je een oude kaas ook in de helft van de tijd kunt maken, waarom zou je dan zo lang wachten? Volgens Vergeer proef je direct of een kaas versneld gerijpt is en verkiest hij smaak boven snelheid. Ondanks alle geruchten over het rijpingsproces van Old Amsterdam hebben zij nooit willen vertellen hoe lang hun kaas rijpt. Tot nu. Teun gaat bij ze langs voor opheldering. De kaas van Old Amsterdam wordt acht maanden gerijpt. Volgens hen is een oude kaas een kaas die oud smaakt.
Bron: KRO-NCRV
Keuringsdienst van waarde
Met het concept vlees was de Keuringsdienst wel bekend. Met het concept vleesconcept dan weer niet. Wat het is, wil de Keuringsdienst weten.
Keuringsdienst van waarde
De sperzieboon. Een doordeweeks boontje en het toonbeeld van de oer-Hollandse keuken. Voor bij chiquere gelegenheden grijpen we naar de haricot vert. Maar wat is nu precies het verschil tussen de twee groene boontjes? De Keurin ...
Keuringsdienst van waarde
Er gaat een vreemd verhaal rond over zwangere paarden. In het bloed van de paarden zou iets zitten waar andere dieren vruchtbaarder van worden. Een onwaarschijnlijk, bloederig gerucht. Of toch niet? De Keuringsdienst volgt het ...
Keuringsdienst van waarde
Van luiers tot chocolademelk, sapjes tot vleesvervangers, een compleet bos van producten met één ding gemeen. Er zit E460 in. Of ook wel: cellulose. Boom zou het zijn. Maar is het schors, zaagsel of spaanplaat? En nog belangr ...
Keuringsdienst van waarde
Ons kikkerlandje kent ze in overvloed: kikkers. Langs de slootkant, maar ook op ons bord zijn ze veel gezien. Bij de afhaalchinees of in de Franse bistro. Maar waar komen de geserveerde billen vandaan? De Keuringsdienst neemt e ...
Keuringsdienst van waarde
Water, gerst en hop: een pilsje. Simpel zat, zou je zeggen. Maar niets blijkt minder waar. Terwijl de ingrediënten dik verschillen, is er geen fles, blik of fust waar niet op gedrukt staat dat het volgens 'traditioneel recept' ...
Keuringsdienst van waarde
Vissaus: saus, niet per se voor op de vis, wel ervan gemaakt. Hoe, is alleen de vraag. Van licht- tot donkerbruin: vele flesjes zijn er te vinden in het wokschap. Allemaal gevuld met kraakhelder vocht, waarbij van vis elk spoor ...
Keuringsdienst van waarde
Het wordt gratis weggegeven door de schepping: haar. Maar steeds meer mensen vinden dat niet genoeg. En dus gaan ze met bosjes over de toonbank: haarextensions. In alle soorten en maten. 'Echt haar' staat er op de verpakking. M ...