Documentaire over moderne slavernij in Thailand. Duizenden mannen worden er gedwongen dag en nacht op de vissersboten te werken. Ze worden niet betaald en zijn soms jarenlang van huis. Activist Patima Tungpuchayakul zet zich in om ex-slaven te helpen en de duistere kanten van deze miljoenenindustrie bekend te maken. Veel vis die wij in ons dagelijks leven consumeren, zoals sushi, bevroren vis, garnalencocktail en de enorme hoeveelheid vis die in dierenvoeding gaat, wordt gevangen door slaven. Thailand is een van 's werelds grootste exporteurs van zeevruchten met een enorme vissersvloot die duizenden vissers nodig heeft. Tientallen jaren van overbevissing hebben de visbestanden in de regio gedecimeerd en tegenwoordig is de Golf van Thailand een van de meest onvruchtbare delen van de oceaan. Thaise kapiteins zoeken nu naar bemanningsleden die duizenden kilometers willen afleggen om vis te vinden. Het vissersberoep is steeds minder populair en er is een groot tekort aan vissers ontstaan. Mensenhandelaren zijn begonnen het tekort aan arbeidskrachten op te vullen door jonge jongens uit Myanmar, Laos, Cambodja en andere arme landen voor slechts een paar honderd dollar per stuk te verkopen aan de Thaise visbedrijven. Deze jongens worden gedwongen in barre omstandigheden op de schepen te werken. Eenmaal op zee gaan ze maanden, zelfs jaren de zee op. Ze zetten geen voet meer aan land en verdienen weinig tot geen loon. Ze zijn slaven op zee geworden. Wie weigert wordt geslagen, opgesloten of zelfs vermoord. De film volgt activiste Patima Tungpuchayakul, die in Bangkok een organisatie heeft opgezet die hulp geeft aan ex-visserslaven. Samen met Tun Lin, die op zijn veertiende werd ontvoerd en elf jaar lang werd gedwongen te werken op een vissersboot, vertrekt Patima naar Indonesië. Daar hoopt ze ontsnapte vissers te vinden die zich schuilhouden op eilandjes bij de kust. Ze wil hen thuisbrengen, zodat ze zich kunnen herenigen met hun familie.

Bron: KRO-NCRV