De dieren leven hier op een van de onherbergzaamste plekken op aarde. 98 procent van het vasteland is bedekt met ijs waar vrijwel niets op kan leven. Zelfs de zee vriest dicht. De weddellzeehond kan hier overleven door luchtgaten in het ijs open te houden. Hij gebruikt zijn tanden om het ijs weg te schrapen. Onder het zee-ijs zijn de omstandigheden al duizenden jaren constant. Er leven veel verschillende dieren. Zeesterren, zeespinnen en drie miljoen roofwormen bedekken de zeebodem en zeeanemonen doen zich te goed aan reuzenkwallen. De eilanden aan de rand van het continent zijn niet omringd door zee-ijs. Die zijn veel bewoonbaarder en dichter bevolkt. Op het land bevinden zich enorme kolonies koningspinguïns. Zeeolifanten van vier ton vechten op het strand voor hun territorium. Er is hier zoveel leven mogelijk, omdat de oceaan rondom het continent buitengewoon vruchtbaar is. De sterkste stromingen ter wereld brengen voedingsstoffen naar het wateroppervlak. Die worden gegeten door krill, waarvan er naar schatting 400 biljoen zijn. Hun gezamenlijke gewicht is groter dan dat van alle andere diersoorten op aarde. Bultruggen brengen ze met verfijnde technieken bij elkaar. Ezelspinguïns ontsnappen aan de kaken van zeeluipaarden en orka's om op open zee ook krill te kunnen eten. Af en toe komt het krill bij elkaar in aasballen met een doorsnee van meerdere kilometers. Dan vormen ze voedsel voor duizenden pinguïns, zeehonden, albatrossen en vinvissen. Antarctica is nog maar 200 jaar geleden ontdekt, maar in die tijd heeft de mens er een enorme impact op gehad. De walvisvaart heeft meer dan anderhalf miljoen walvissen het leven gekost, waardoor veel soorten met uitsterven werden bedreigd. Maar in 1986 is er een verbod ingesteld op de commerciële jacht en sindsdien gaat het steeds beter met de walvis.

Bron: EO