Sidon vluchtte vier jaar geleden samen met zijn familie uit Eritrea, een land in het oosten van Afrika. Sindsdien wonen zij met zijn allen in een flat in Amsterdam. Hij ruilt met de half Turkse, half Bulgaarse Bedri, die samen met zijn ouders en zusje in een rijtjeshuis in Schiedam woont. De toekomst van de elfjarige Sidon en dat van zijn vriendjes in Eritrea was duidelijk: hij zou terecht komen in het leger. Zijn vader Johannes kon zich hier niet bij neerleggen. Hij kreeg de kans om te studeren aan de kunstacademie in Nederland en kon op die manier asiel aanvragen voor de rest van de familie. Echter vanwege de taalbarrière is hij hier nooit aan begonnen en duurde het vijf jaar voordat het gehele gezin weer herenigd was. Sidon vindt dat Eritrea enorm verschilt van Nederland. 'Ik moest heel erg wennen aan het weer en ik heb hier voor het eerst sneeuw meegemaakt.' Hij vertelt enthousiast over zijn cultuur, over hoe ze koffie maken en hoe ze iedere avond met elkaar uit een groot bord eten waar ze omheen zitten. Het gezin is christelijk, op zondag gaan ze naar de kerk en ze bidden voor het eten en voor het slapen gaan. Sidon hoopt ooit terug te gaan naar Eritrea, maar dan als vakantie. Vader Johannes was in Eritrea een bekend kunstenaar, helaas moest hij in Nederland helemaal opnieuw beginnen. Heel Sidons huis hangt en staat vol met zijn schilderijen, wachtend om geëxposeerd of verkocht te worden. Sidon heeft het niet van een vreemde, de bescheiden jongen brengt zijn tijd het liefst door met een tekenboek. Sidon droomt ervan zijn vader achter na te gaan. Misschien gaat hij wel naar de kunstacademie. Sidon is erg behulpzaam en helpt zijn broertje vaak met verschillende schoolvakken. Bedri (11 jaar) heeft een Turkse vader en Bulgaarse moeder. Thuis zijn er dan ook twee geloven; het christendom aan moeders kant en de islam aan vaders kant. Bedri gaat zelf wel eens naar de moskee met zijn vader. 'Ik doe hem dan na, maar ik weet niet wat ik moet zeggen.'

Bron: NPO Zapp