Ouderen moeten langer thuis blijven wonen. Dat is de wil van dit kabinet. Maar hoe gaat dat in de praktijk? En wie is verantwoordelijk? Het aantal ouderen neemt snel toe. Zo zal het aantal 80-plussers tot 2040 bijna verdrievoudigen. Als we niks doen wordt de zorg onbetaalbaar, vreest het kabinet. Daarom moeten we zo lang mogelijk thuis blijven wonen en is het relatief dure verpleeghuis alleen nog voor de zwakste ouderen bedoeld. We lieten eerder zien wat de gevolgen zijn van het toenemend aantal hulpbehoevende ouderen dat nog in eigen huis woont. Zo komen zij steeds vaker op de spoedeisende hulp terecht en houden vervolgens ziekenhuisbedden bezet omdat ze nog te kwetsbaar zijn om naar huis te gaan. Wie langer thuis blijft wonen heeft daar dus vroeg of laat de juiste ondersteuning bij nodig: hulp in de huishouding, hulp bij het wassen en aankleden, bij de boodschappen. Maar wie is verantwoordelijk om dat te regelen? En wie moet het betalen? Zijn dat de ouderen zelf, of toch de overheid? En hoe zit het met de kinderen, of de buurman? Want Den Haag doet ook een nadrukkelijk beroep op de mantelzorger. Maar hoeveel ruimte is er om nog meer voor elkaar te gaan zorgen? Volgens de laatste cijfers van het Sociaal Cultureel Planbureau zijn er maar liefst vier miljoen mantelzorgers die zorgen voor hun familieleden, buren of vrienden. En ondertussen worden we steeds ouder en werken we langer door. Is dat allemaal nog te combineren? Tegen welke drempels lopen ouderen aan die afhankelijk zijn van mantelzorg en thuiszorg? Een debat met ouderen, zorgverleners en mantelzorgers.

Bron: KRO-NCRV