Te gast zijn de Frans-Amerikaanse schrijver Luc Sante, over zijn boek Het andere Parijs; en kunstredacteur/schrijver Hans den Hartog Jager, over zijn boek Zie de mens. Als we denken aan Parijs, dan denken we aan de Eiffeltoren, het Louvre, het lieflijke Montmartre, de Lichtstad. Luc Sante haalt in Het andere Parijs alle clichés onderuit en vertelt de verborgen geschiedenis van een stad die werd bevolkt door schilderachtige personages, revolutionairen, lichtekooien, onruststokers, bohemiens en straatzangers. Het was een stad van de arbeiders, de criminelen en de populaire cultuur, een stad die aan het zicht onttrokken was en vandaag zo goed als volledig is verdwenen. Ook te gast is de bekende kunstredacteur/schrijver Hans den Hartog Jager met zijn boek Zie de mens. Het portret is een belangrijk genre in de beeldende kunst - niets is zo prettig als lang en ongegeneerd kijken naar een ander mens. Maar zo'n honderd jaar geleden vond er een omslag plaats: niet langer was de geportretteerde het uitgangspunt van het werk, dat werd de maker. Keerpunt in die ontwikkeling was het werk van Constantin Brancusi: hij abstraheerde in 1920 het menselijke hoofd tot een bijna perfecte eivorm. Dat leek het eindpunt van het genre, maar het bleek juist een nieuw begin. Brancusi's ei barstte open, en vanaf dat moment gebruiken kunstenaars de mensfiguur om alles op te projecteren wat ze willen: schoonheid, idealisme, vervorming, roem. In Zie de mens wordt dit zichtbaar gemaakt door honderd portretten bij elkaar te brengen, telkens van één mens en uit elk jaar één. Zo ontstaat een fascinerend overzicht van de visie op de mens van de afgelopen honderd jaar. Het boek toont de meest uiteenlopende artistieke en sociale gebeurtenissen, van de nasleep van de Eerste Wereldoorlog tot de opkomende abstractie, van de Tweede Wereldoorlog tot het feminisme en van de celebrity-cultuur tot de selfie. Zo stimuleert het ons beter te kijken naar de kunst en naar de wereld om ons heen. En daarmee naar onszelf.

Bron: VPRO