'Hier heb je de huissleutels, mij zie je niet meer!', schreeuwt Mathieu en hij gooit voorgoed deur van zijn ouderlijk huis dicht. Gerard en Mia blijven verslagen achter. Zelf vinden ze dat er niet zoveel aan de hand is. Ja, ze waren boos dat de vrouw van Mathieu niet meegekomen was voor Moederdag. Ja, er waren toen harde woorden gevallen waar hun zevenjarige kleinzoontje bij was, maar om daarom al veertien jaar niets meer van je te laten horen. Mia is er ook nog steeds van overtuigd dat schoondochter Marianne helemaal niet ziek was, ze had haar die ochtend nog met een hondje zien lopen! En dat hun kleinzoon een kindertrauma heeft opgelopen door de ruzie, geloven ze eigenlijk ook niet. Schoondochter Marianne kan er nog steeds boos om worden: in de familie van haar man wordt altijd meteen ruzie gemaakt en geschreeuwd. Veertien jaar geleden was haar eigen moeder net overleden, dus ze voelde zich niet goed. Ongelooflijk dat haar schoonouders daar geen begrip voor op konden brengen! Nanda, de dochter van Mathieu en Marianne, heeft wel altijd contact gehouden met haar opa en oma. Zeker nu ze zelf een klein meisje heeft en weer zwanger is, hoopt ze de familie weer bij elkaar te krijgen, al was het maar omdat ze nu steeds alle verjaardagen twee keer moet vieren zodat haar ouders opa en oma niet tegenkomen. Ze schakelt Het Familiediner in. Op de tweede verjaardag van haar dochtertje gaat Bert op pad om iedereen naar het verjaardagsdiner te krijgen. * Richard zit tussen twee vuren. Aan de ene kant staat zijn broer Remco, aan de andere kant vader Dirk. Mijlenver staan ze bij elkaar vandaan, terwijl ze overburen zijn: ze kijken direct bij elkaar naar binnen. Maar als Dirk naar de supermarkt gaat, loopt hij expres een blokje om zodat hij zijn zoon niet tegenkomt. 'Best apart', vindt Remco, die ook geen moeite doet om contact te zoeken. Vijftien jaar geleden ontstond de ruzie. Toen vertelde Remco dat hij op mannen valt en dat valt verkeert bij Dirk. Als Dirk een paar weken later zijn verjaardag viert, vindt hij het toch maar beter als Remco zijn vriendje niet meeneemt. 'Oké', zegt Richard door de telefoon, 'ik zie nog wel.' En hij laat nooit meer iets van zich horen. 'Als hij zich voor mij schaamt bij de familie, laat maar dan.' Dirk kan zich er niets meer van herinneren. Hij vond de geaardheid van zijn zoon niet zo'n probleem: 'Als je die jongen ziet, is het geen verrassing.' Remco was altijd al anders. Zo droeg hij als enige een rode spijkerbroek. Volgens Dirk speelde er vijftien jaar geleden een heel ander probleem. Remco gebruikte het huis van zijn vader als opslag en kwam vervolgens de achtergelaten bank nooit meer ophalen. Eigenlijk vinden de mannen het wel prima zo, maar Richard niet: hij hoopt zijn broer en vader weer aan één tafel te krijgen. Hij schakelt Het Familiediner in.

Bron: EO