Dit jaar herdachten we op 5 mei voor de zeventigste keer de bevrijding van Nederland; er kwam echter pas echt een einde aan de Tweede Wereldoorlog toen ook Japan op 15 augustus capituleerde in voormalig Nederlands-Indië. Acteur Eric Schneider (1934) en zijn zoons Beau (1988), eveneens acteur en bekend van onder meer GTST, en Olivier (1981) werken mee aan een documentaire in het kader van de Indië-herdenking. Vader Eric was acht jaar toen de Japanners Nederlands-Indië letterlijk binnen fietsten en elf toen de oorlog afgelopen was. Hij kwam met zijn moeder en broertjes in een Jappenkamp terecht. Nu, zeventig jaar later, is Eric Schneider bereid om voor het eerst de 'reis' door het verleden aan te gaan. In een documentaire van 45 minuten reizen vader en zoons naar Indonesië. Eric figuurlijk, door het delen van herinneringen, zijn twee zoons letterlijk: Beau en Olivier bezoeken in Indonesië de plekken uit hun vaders jeugd. Beau en Olivier willen aanvankelijk samen met hun vader teruggaan naar Indonesië, maar voor Eric is deze reis fysiek te zwaar en emotioneel te confronterend. Uiteindelijk besluit hij om niet mee te gaan. De reis van de broers begint daarom bij hun vader thuis in Scheveningen, waar ze samen foto's bekijken uit de tijd dat hij in Indonesië woonde. Bewapend met de verhalen van hun vader en een groot aantal foto's reizen de jongens in zijn voetsporen naar Indonesië om zich een beeld te vormen van Eric Schneiders jeugd. Ze gaan onder meer terug naar het (vrouwen)kamp Tjihapit, waar hun vader als kleine jongen met meer dan 10.000 vrouwen opgesloten zat. Ze bezoeken ook het kerkje waar hun grootmoeder tijdens de oorlog optrad - samen met een vriendin vormde ze in Tjihapit het cabaret-duo 'Tholen en Van Lier'. De broers horen er voor het eerst een zeldzame opname van hun oma. Ze zingt daar een oud kamplied. Met de filmopnames van hun bezoek aan Indonesië reizen de jongens vervolgens naar Frankrijk, waar Eric een deel van het jaar woont. Samen bekijken ze de beelden die voor de familie Schneider zo belangrijk zijn geweest. Dit jaar herdachten we op 5 mei 70 jaar bevrijding van Nederland. Maar in voormalig Nederlands-Indië duurt de oorlog dan nog voort. Pas op 15 augustus komt er echt een einde aan de Tweede Wereldoorlog als Japan capituleert. Eric Schneider tijdens het interview in Scheveningen: "Een oorlog dat is zoiets ingrijpends, ook al ben je zes als hij uitbreekt of acht als hij uitbreekt het blijft je eigenlijk je hele leven bij. Toch. Niet iedere dag. Maar de oorlog zit in je." Beau Schneider tijdens het bezoek aan het voormalig kamp Adek in Jakarta: "Wat hij niet wilde vertellen of niet kon vertellen heb ik hier kunnen zien en kunnen meemaken en dat vind ik wel, dat vind ik heel prettig. Als ik zo'n Emmahofje binnenloop, dan voel ik iets. Wat het is weet ik niet, maar ik voel een kippenvel, of iets zwaars, niet vervelend hoor, maar dan klikken er toch twee puzzelstukjes in elkaar en ik denk dat ik daarvoor gekomen ben, voor die herkenning." Olivier Schneider in het voormalig kamp Tjihapit in Bandung: "Ik was ook wel een gevoelig kind, we lijken ook wel op elkaar, dat is ook precies wat Eric soms lastig vond aan mij, dat ik dan heel veel dingen eng vond of moeilijk, of dingen niet wilde en dan was Eric toch wel van, 'je moet het gewoon doen' want dat moest hij zelf ook."

Bron: NOS