Wat is de invloed van familierelaties op hoe je je vormt? En valt daar eigenlijk wel wat aan te doen? Een intiem egodocument over vier generaties familiegeschiedenis, moeders en dochters, loslaten en familiekarma. Deze afstudeerfilm is bekroond met de publieksprijs van het digitaal filmlab NCP Holland. Eigenlijk wilde de eindexamenkandidaat van de filmacademie Mea de Jong een film maken over feminisme anno 2014. Maar de hoofdpersoon van de film, haar eigen moeder Laura Dols, blijkt daar tijdens een telefoongesprek anders over te denken: 'Volgens mij gaat deze film over vier generaties vrouwen die het allemaal zonder man hebben gedaan. Dat is toch een leuke film?' 'Dat is geen film, dat is echt een kutidee', antwoordt Mea in de film. Maar niets blijkt minder waar. In deze hilarische en ontroerende afstudeerfilm, wordt de kijker in 24 minuten meegenomen door vier generaties familiegeschiedenis. Het verhaal begint bij de ontdekking dat vier generaties vrouwen allemaal op een bepaald moment in hun leven hun kinderen als alleenstaande moeder hebben opgevoed. Beginnend bij betovergrootmoeder Anna Alina, geboren in 1872, eindigend bij Mea zelf, geboren in 1988. Mea heeft nog geen kinderen en maakt zich zorgen zelf ook niet in staat te zijn een langdurige relatie aan te gaan. Ze ontrafelt de familiegeschiedenis via haar charismatische moeder Laura Dols. Haar verhalen worden afgewisseld met sfeervolle oude familiefoto's, 8mm filmpjes en home videos uit de jaren tachtig. Laura beantwoordt de kritisiche vragen van haar dochter eerst nog met de nodige distantie, maar gaandeweg ontwapenen moeder en dochter en wordt hun eigen relatie het onderwerp van gesprek. Zo blijkt loslaten niet alleen een uitdaging voor een moeder naar haar dochter, maar heeft Mea zelf ook veel moeite om haar moeder op zichzelf achter te laten. 'Ik ben zo bang dat je eenzaam wordt', horen we haar zeggen. Een zorg die ze op dwingende manier uitdrukt in beeldtaal. Zo zien we Laura eenzaam aan de keukentafel zitten, terwijl ze haar 'eigen boontjes dopt'. Tot groot vermaak van Laura zelf, blijkt een seconde later, want de Jong legt ook het maakproces op verfrissende wijze bloot. Zo toont ze de boontjesscène aan haar moeder, die daar smakelijk om lacht. 'Ik ben niet zielig', luidt haar commentaar. 'Ik heb een leuk leven hoor.'

Bron: VARA