Wim is volledig verlamd en totaal afhankelijk van de mensen om hem heen. Wanneer zijn vrouw een weekend weg is nemen zijn drie zoons de zorg over. Voor het eerst in lange tijd zijn ze geheel op elkaar aangewezen. Terwijl de drie broers in gezellig Limburgs dialect door elkaar heen kletsen, laat ook Wim af en toe van zich horen via de monotone robotstem van zijn spraakcomputer. Hij kan dan wel niks meer zeggen met zijn eigen stem, humor heeft hij des te meer. Vijftien jaar geleden kreeg Wim een herseninfarct. Sindsdien lijdt hij aan het locked-in-syndroom. Een toestand waardoor hij bijna volledig verlamd is en niet meer kan praten. Inmiddels woont hij al jaren weer thuis en wordt hij fulltime verzorgd door zijn vrouw. Met de minieme bewegingsmogelijkheden die hij nog heeft bedient hij zijn spraakcomputer, waarmee hij ondanks zijn beperkingen een niet weg te denken factor in het gezelschap is. Om hun moeder een weekendje weg te gunnen, nemen de drie zoons Will, Edwin en Bram de verzorging van hun vader volledig op zich. Voor het eerst sinds lange tijd zijn de vier mannen een heel weekend lang alleen op elkaar aangewezen. En dat lijkt hen dichter tot elkaar te brengen.

Bron: BOS