Een grensrechter wordt doodgeschopt door drie jonge voetballers van 15 en 16 jaar. In Nederland en ook in andere landen is geschokt gereageerd. Dit weekeinde geen voetbal op de Nederlandse amateurvelden en in onze buurlanden wordt bij wedstrijden een mi Een grensrechter wordt doodgeschopt door drie jonge voetballers van 15 en 16 jaar. In Nederland en ook in andere landen is geschokt gereageerd. Dit weekeinde geen voetbal op de Nederlandse amateurvelden en in onze buurlanden wordt bij wedstrijden een minuut stilte gehouden. De Nederlandse voetbalbond ligt onder vuur. Zij zouden te weinig hebben gedaan om dit soort excessen in een vroeg stadium de kop in te drukken. Maar inmiddels wordt er verder gekeken dat alleen de sport. Want wie kunnen we hier nog meer voor verantwoordelijk houden? Welke rol hebben de ouders hierbij gespeeld? Zijn zij tekort geschoten in de opvoeding? Dit weekeinde zullen alle voetbalclubs hun kantine openen om met de ouders in gesprek te gaan. Er wordt inmiddels ook gesproken over de afkomst van de daders. Ze hebben een allochtone achtergrond. In hoeverre speelt dat mee en kunnen we daar wel zomaar een deel van de schuld bij neerleggen? Of is het probleem nog groter dan we denken? Zijn deze jongeren een product van onze samenleving? Wat er op het voetbalveld is gebeurd, is misschien wel een afspiegeling van onze maatschappij. De belangrijkste vraag in het geheel is hoe we er voor gaan zorgen dat dit nooit meer gebeurt. Hoe gaan we dat doen? Is strenger straffen een middel? Moeten we ouders aansprakelijk gaan stellen? Of moeten we het meer zoeken in een gezamenlijk verantwoordelijkheidsgevoel? Jongeren aanspreken op hun excessieve gedrag en laten merken dat we dit niet tolereren. Hoe zorgen we ervoor dat de jeugd ontzag heeft voor gezag en zich niet verliest in agressie?

Bron: KRO