Ontmoetingen met gasten uit diverse religieuze tradities en gesprekken met hen over hun leven en drijfveren en over hun persoonlijke heilige tekst. Organisatieadviseur Hannie van Dijk (1947) stond tien jaar geleden aan de wieg van Het Vermoeden dat de plaats moest innemen van de televisiekerkdienst. Ze broedde op een programma waarin ruimte zou zijn voor een gesprek met een gast die persoonlijk kon spreken over wat hem of haar bezig hield. Ze was ervan overtuigd dat zo’n gesprek dichter bij de kijker zou kunnen komen dan een kerkdienst. Hannie van Dijk groeit op in een socialistisch gezin in het naoorlogse Rotterdam. De zondagen zijn niet gereserveerd voor kerkgang maar voor film in het Luxor-theater en andere familie-uitjes. Via de padvinderij komt ze in aanraking met het Leger des Heils en daar wordt de kiem gelegd voor haar gelovig leven. Als tiener sluit ze zich aan bij het kerkgenootschap. Haar geloof verdiept zich en ze doet de officiersopleiding. Ze krijgt de gelegenheid om te studeren en gaat aan het werk in de organisatie. Uiteindelijk kan ze zich niet meer vinden in de hiërarchische structuur en na tien jaar haakt ze af. Ze geeft een aantal jaren godsdienstles op een mavo, ontwerpt een lesmethode voor de studierichting theologie en media aan een hogeschool en wordt gevraagd om bij de NCRV programmaconcepten te bedenken en eindredacteur te worden voor de afdeling godsdienst. Na 10 jaar NCRV werkt ze een jaar voor ICCO en zet daarna een eigen bedrijf op dat zich met veranderingstrajecten in organisaties bezighoudt. Binnenkort gaat ze met pensioen: ‘Ik heb bijna vijftig jaar gewerkt, het wordt tijd voor iets nieuws en ik ben wel benieuwd naar hoe het zijn zal.’ De dierbare tekst van Hannie van Dijk is een fragment uit Jesaja 43: “Blijf niet staan bij wat eertijds is gebeurd, laat het verleden nu rusten. Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis.” Het is een tekst die haar op het lijf geschreven is.

Bron: IKON