Het verhaal van de geschiedenis van onze westerse samenleving aan de hand van de omgang met religie. Kunnen we onszelf seculier noemen of is dat een illusie? De Duitse filosoof Jürgen Habermas gaf onlangs een lezing met de titel The Post Secular Society. Voor de meeste mensen gaat de ontwikkeling van de seculiere maatschappij gepaard met het verdwijnen van religie. Hoe meer antwoorden er vanuit de wetenschap worden gegeven hoe minder men zich hoeft te vervoegen bij kerk of tempel. In de praktijk blijkt de behoefte aan spiritualiteit echter helemaal niet te verdwijnen. Filosoof Charles Taylor schreef het boek A Secular Age, waarin hij de geschiedenis van het seculariseringproces onderzoekt. Hoe komt het dat het anno 1500 volkomen normaal was om religieus te zijn en dat het anno 2008 volkomen normaal is om dat niet te zijn? In een land als de VS daarentegen is religie prominent aanwezig. En dat terwijl het land een seculiere grondwet heeft. De Britse filosoof John Gray is van mening dat het meeste seculiere gedachtegoed zijn fundament heeft in religie, en daardoor ronduit religieus te noemen is. Karen Armstrong vindt dat de meeste mensen religie op een oppervlakkige manier belijden. Religie is niet iets wat je denkt of waar je een goed gevoel bij hebt. Religie is een actieve bezigheid waarbij compassie het allerbelangrijkst is. Het verhaal van de geschiedenis van onze westerse samenleving aan de hand van de omgang met religie. Kunnen we onszelf seculier noemen of is dat een illusie?

Bron: BOS